DE PERS OVER BOUWJAAR ‘61

NRC Handelsblad ****

Apollokind Van Vleuten ontroert.
. een scherp oog voor details die een verhaal gedenkwaardig maken.
.. een prachtig portret van zijn vader.
Hij weeft deze geschiedenissen zo aan elkaar dat beide aan kracht winnen: de wereldgeschiedenis wordt persoonlijker, zijn familiegeschiedenis wordt grootser.

Theaterkrant - keuze van de criticus. 

Diederik van Vleuten herdenkt zijn vader met geweldige reis naar de maan. 
De positieve herinnering aan deze geweldige avond zal heel lang blijven hangen.

Nieuwsblad van het Noorden ****

… hilarische explosies van humor.
Van Vleuten is trouw aan zichzelf gebleven en heeft alles mee. Het soepele naturel van de geboren verhalenman in de uitbundige passages, zijn dictie en de reeksen anekdotes die hij opvoert als een meeslepende constructie van fictie, in combinatie met onweerlegbare feiten.
…Dat heet mindset , het sieraad dat parels aan een ketting rijgt.

Volkskrant ****

Van Vleuten vertelt op weergaloze wijze zijn familiegeschiedenis. 
Van Vleuten een geweldige verteller noemen is ondertussen een enorm cliché, maar niet voor niets. 
Het eerbetoon aan zijn vader zet aan het denken over doen en nalaten.

Parool

In Bouwjaar ’61 toont Van Vleuten zich opnieuw een fantastische verteller.

Bouwjaar ‘61

Nu in de theaters tot 15 mei 2024
Reprise najaar 2024

Diederik was bijna 8 jaar toen de eerste mensen landden op de maan. De korrelige beelden van astronauten in witte pakken maakten een onuitwisbare indruk. Net als de beelden en geluiden van Vietnam en Cambodja. Zijn wereldbeeld werd mede gevormd Asterix. En misschien is dat nog wel steeds zo. 

De kracht en betekenis van herinnering. Daarover gaat de vijfde van Van Vleuten. Het jongetje van toen kijkt naar de wereld van nu. En andersom. Een halve eeuw terug in de tijd is voor meesterverteller Van Vleuten maar een kleine stap. Wat die kleine stap betekent voor de mensheid weten we na afloop.